آری زندگی با تمام دردها و شادیهایش رفتنیست. ولی ما هستیم، با امیدمان به فردایی بهتر گرچه
فردایی نیاید.
به قول سهراب زندگی سیبیست گازباید زد با پوست و گاهی آبتنی کردن در حوضچه اکنون است!
این هم بگذرد ...
و حرف آخر تقدیم به تویی که این دل نوشته را خواندی:
من به اندازه چشمان تو غمگین ماندم، وبه اندازه هر برق نگاهت نگران، تو به اندازه تنهایی من شاد بمان
خبرنامه
براي اطلاع از آپيدت شدن وبلاگ در خبرنامه وبلاگ عضو شويد تا جديدترين مطالب به ايميل شما ارسال شود
عضو شوید
عضویت سریع
آمار
وب سایت:
آمار مطالب
آمار بازدید
